Bus
NV BBA
Postbus 3306
4800 DH Breda

Tilburg, 28 juli 2005

Geachte mevrouw, mijnheer,

Hedenochtend moest ik voor enkele inkopen in het centrum van Tilburg zijn. Hoewel ik me meestal per fiets voortbeweeg besloot ik om deze keer de stadsbus (in Tilburg T-bus geheten) te nemen. Zoals U wellicht weet (U bent immers het bedrijf dat deze busdienst exploiteert) is de T-bus een snelle, comfortabele verbinding met het stadscentrum. Alvorens om 10.03 uur op lijn 1 (Richting Goirle) te stappen ben ik nog even langs mijn apotheek gegaan om mijn maandelijkse portie medicijnen te halen.
Toen ik eenmaal in de bus had plaatsgenomen gebeurden er vreemde dingen. Een stem, zwevend bóven het snorrende geluid van de dieselmotor van de bus en het windgeruis van de openstaande nooduitgangen, héél even maar en toen was ze weer weg. Het was een ietwat zakelijke, maar toch vriendelijke vrouwenstem, ik hoorde niet precies wát ze zei, en even dacht ik dat ik het me verbeeldde. De bus sloeg linksaf de Stokhasseltlaan op, en verhip, daar wás die stem weer... Ik begon ernstig rekening te houden met een naderende crisis, wilde zelfs al gaan panikeren, maar gelukkig op tijd realiseerde ik me dat ik net een doos met pilletjes had gehaald. Juist déze pilletjes doen stemmetjes verdwijnen! Het klamme zweet brak me uit, ik nam snel een strip pilletjes uit het doosje in mijn binnenzak, drukte er snel een pilletje uit en slikte het door. "Net op tijd", dacht ik... Maar nee hoor, de bus sloeg rechtsaf de Heikantlaan op en daar was de stem weer.
Even overwoog ik om niet naar de stad te gaan maar over twee haltes de bus te verlaten en linea recta bij de PAAZ-afdeling van het Tweestedenziekenhuis binnen te hollen. "Stemmetjes!.... Stemmetjes!" zou ik dan roepen en de getrainde medewerkers van de afdeling zouden precies begrijpen wat ik bedoelde. Of zou ik gewoon nóg maar een pilletje pakken of zelfs de hele strip binnenschransen? Nee, toch maar niet, volgens de bijsluiter zou ik dan extrapiramidale verschijnselen riskeren en dat leek me toch te ver gaan... De bus sloeg linksaf het industrieterrein op, toen ik de stem wéér hoorden, en deze keer verstond ik wat ze zei: "Halte Kraaivenstraat!". Een forse Surinaamse die schuin tegenover me zat leek de verbazing van mijn gezicht te lezen. "Leuk he?", zei ze met een sappig accent. "Net als in de metro". Ik knikte glimlachend terwijl de bus over het bruggetje bij het ziekenhuis denderde. "Halte Tweestedenziekenhuis". Pas toen begreep ik écht wat er gaande was. Niks stemmetjes, hier werden de haltes opgenoemd. Net als in de metro in Amsterdam ("Gaasperplas"), Parijs ("Les Tuilleries"), London ("Kings Cross") en Berlijn ("Pankstraße"). U zult begrijpen dat dit een behoorlijk emotioneel bustochtje was.
Mijn verzoek aan U is derhalve het volgende: zou het niet raadzaam zijn om door middel van aankondigingen de passagiers op deze mysterieuze stem te wijzen? Het zou menigeen een traumatische ervaring schelen...

Met vriendelijke groeten,

Ernie Maanzaad, Tilburg

Update: Tot mijn verbazing heb ik nóóit een reactie van de NV BBA mogen ontvangen op deze mail. Een gemiste kans...